بخش 2 از مجموعه دوبخشی خودتنظیمی. فراهم کردن محیط حمایت کننده از رشد مهارت های خودتنظیمی
اگرچه بیشتر کودکان خودتنظیمی را از طریق تجربه های مثبت اولیه به دست می آورند، متخصصین خودتنظیمی را یک مهارت در نظر می گیرند که نیاز به راهنمایی دارد یا نیاز است که آموزش داده شود.
کودکان به بزرگسالانی نیاز دارند که رشد کودک را بفهمند
بزرگسالانی که مراحل کلی رشد و توانایی هایی را که کودکان در هر مرحله به دست می آورند، می دانند، انتظارات دقیقی از آن چه کودکان می توانند انجام دهند دارند. وقتی رشد کودک حمایت می شود، تکالیف و مهارت ها در خودتنظیمی بیشتر می تواند مدیریت شود.
برنامه ریزی برای هدایت مهارت های رشدی معینی که هنوز در کودک شکل نگرفته است، مفید است. مثلا وقتی بدانید که یک کودک هنوز نمی تواند صحبت کند، باعث می شود بتوانید برای پاسخ به نیازهایش برنامه ریزی کنید؛ با توجه کردن، با دانستن دیگر نشانه هایی که ممکن است کودک با آن ها ارتباط برقرار کند و یا زبان اشاره.
همان طور که مهارت های رشدی پیچیده افزایش می یابد، مهارت هایی در مدیریت خودتنظیمی نیز بیشتر می شود.
تمرین عمدی:
برای کودکان خردسال بازی هایی را امتحان کنید که کنترل و گوش کردن در آن ها لازم است، مانند مجسمه بازی [مترجم: در متن اصلی بازی چراغ قرمز/چراغ سبز عنوان شده بود. اشاره به بازی دارد که وقتی فرمان چراغ قرمز داده می شود همه بچه ها باید در جای خود فریز شوند (مانند مجسمه)]. برای کوچکترها و کودکان نوپا یاددادن بازی ها ، آوازها و نمایش های انگشتی که در آن ها خودکنترلی وجود دارد مفید است. مثلا بلند و آرام کردن صدا در نمایش، اضافه کردن حرکات به یک آهنگ یا تغییر دادن سرعت یک آهنگ.
کودکان نیاز به محیط های حمایت کننده دارند
تحقیقات نشان داده است که دلبستگی های مثبت اولیه به خودتنظیمی کمک می کند.علاوه بر دلبستگی مثبت با بزرگسالان، کودکان نیاز دارند در هر محیطی احساس راحتی کنند، فعال باشند و احساس کنند که دوست داشته می شوند.
برای داشتن چنین محیطی، تجربه ها و موضوعاتی را فراهم کنید که الهام بخش و در حد مناسبی چالش برانگیز هستند. اجازه دهید کودکان برای کاوش به اندازه کافی آزاد باشند تا بتوانند حل مساله و انتخاب شخصی را تجربه کنند. برنامه روزمره کودک را طوری طراحی کنید که هم ساختار داشته باشد و بین بخش های مختلفش تعادل برقرار باشد؛ این کار به پیش بینی پذیری محیط کمک می کند و باعث می شود کودک بتواند به محیط اطمینان کند. نگاه کودک به محیط اطرافش باید به گونه ای باشد که "من متعلق به اینجا هستم". عکس هایی از خانواده روی دیوار بزنید و تصاویر و کارهایی که کودک را به ذوق می آورد یا کودک در درست کردن آن ها کمک کرده است روی دیوار نصب کنید.
تنظیم کردن محیط
درباره نور، رنگ، صدا، دیوارها، چیدمان اتاق، مبلمان و دما فکر کنید.همه ی این ها می توانند بر کودکان اثر بگذارند. مطمئن شوید که این فضاها برای کودک فراهم است: فضاهای آرام، فضاهای خصوصی، فضاهای شخصی، فضاهای جذاب، فضایی برای حرکت فیزیکی، برای حس و حرکت (شن، آب)، فضاهایی که در آن چندین آینه باشد که تصویر در آن ها منعکس می شود، فضاهایی که همکاری را تشویق می کند. وقتی محیط را می سازید به خاطر داشته باشید که به شخصیت هر کودک، محل زندگی، خانواده و فرهنگ جامعه توجه کنید.
تمرین عمدی:
تغییرات یا موقعیت هایی را که ممکن است چالشی برای کودک اضافه کند پیش بینی کنید و راههایی برای کمک به او برنامه ریزی کنید. مثلا کودک برایش سخت است که بعد از بازی از بیرون به داخل خانه بیاید. به او زمان بدهید که بفهمد وقت بازی تمام شده و باید به خانه برگردد. سعی کنید قبل از این که وقت تمام شود با او صحبت کنید. از کودک بخواهید درباره کاری که می خواهد داخل خانه انجام دهد فکر کند و یا یک کار به او پیشنهاد بدهید مثلا طناب بازی را با خودش بیاورد.
بچه ها برای رسیدن به خوداگاهی نیاز به تمرین دارند
وقتی کودکان درباره خودآگاهی خودشان یاد می گیرند، آن ها می توانند بفهمند چطور خودکنترلی داشته باشند، درباره موضوعات فکر کنند و برنامه ریزی کنند. آن ها همچنین می توانند آگاهی از دیگران را بفهمند. کشف خودآگاهی با خودتنظیمی ارتباط زیادی دارد. نوزادان، هنگامی که نیازهایشان پاسخ داده می شود، شروع به یادگیری درباره خودآگاهی می کنند. وقتی کودکان کنترل بدنشان را یاد می گیرند، درحال یادگیری خودآگاهی هستند. کودکان بزرگتر خودآگاهی را بیشتر با تعامل و دیدن رفتارهای دیگران یاد می گیرند.
تمرین عمدی: تمرین برای خودآگاهی
- از کودکان سوالات بازپاسخ بپرسید که آن ها را به تفکر و ارزیابی ایده های شان تشویق کند.
- برای کودکان نوپا کلمات را برای ابرازها و احساس ها در اختیارشان بگذارید.
- به بچه ها اجازه برنامه ریزی بدهید یا اجازه دهید به فعالیت ها و کارها چیزی را اضافه کنند.
- استراتژی های حل مساله را برای کودکان فراهم کنید.
- به جای این که درخواست کنید، انتخاب های موجود را پیشنهاد بدهید.
- با ایفای نقش تمرین کنید.
- فعالیت هایی برای کنترل بدن فراهم کنید: بازیهای برو وایسا و بازیهای شنیداری
- فعالیت هایی که در آن ها مشارکت باشد فراهم کنید.
- لوازم التحریر در اختیار کودکان قرار دهید.
- داستان هایی که خود و خودآگاهی را به هم ارتباط می دهد بخوانید.
توجه به اهمیت و نقش شما در رشد خودتنظیمی نه تنها برای آمادگی کودکان برای مدرسه و موفقیت آن ها در مدرسه مفید است بلکه نقش کلیدی در موفقیت های کلی و کیفیت زندگی کودکان بازی می کند.
اثرگذاری شما با حمایت از خودتنظیمی می تواند هر روز یک تغییر مثبت در کودک ایجاد کند.
