تحقیقات باور دارند که بیشتر بچه ها با توانایی فراگیری مهارت های خودتنظیمی متولد می شوند. مربیان کودک این را می دانند که رشد مهارت خودتنظیمی یکی از پیچیده ترین ها است و برای هر کودک خاص متفاوت است.
دوره های بین نوزادی و اوایل کودکی در رشد خودتنظیمی اهمیت ویژه ای دارد. اگرچه بیشتر کودکان خودتنظیمی را از طریق تجربیات مثبت اول زندگی به دست می آورند، متخصصین پیشنهاد می کنند که خودتنظیمی یک مهارت است که نیاز به راهنمایی یا آموزش دارد. با در نظر داشتن این مفاهیم، چه تمرین های عمدی می تواند از خودتنظیمی حمایت کرد؟
جستجوی تمرین های عمدی
با یک فهم ابتدایی از اینکه خودتنظیمی چیست، مربیان کودک می توانند با نگاه به رشد کلی هر کودک تعیین کنند چه فعالیت هایی ممکن است برای رشد خودتنظیمی آن کودک موثر باشد.
کودکان به بزرگسالانی نیاز دارند که قابل پیش بینی باشند، آن ها را پرورش دهند، به آن ها توجه کنند و امن باشند
کودکان در زندگی شان به مراقبت قابل پیش بینی و مهربانانه بزرگسالان نیاز دارند. این ارتباط مراقبانه، مبنایی را می سازد که بچه ها از طریق آن می فهمند نیازهایشان پاسخ داده می شود؛ بنابراین آن ها می توانند احساس لذت و راحتی کنند و سطح پایینی از استرس را تجربه کنند.
تمرین عمدی
همزمان با این که نیازهای اساسی کودک را پاسخ می دهید، برایش آوازهای آرامش بخش بخوانید. زمان هایی کودک را در آغوش گرفته و برایش کتاب بخوانید. در تمرین ها تماس چشمی، نوازش ملایم، صحبت کردن و گوش کردن را به کار بگیرید. وقتی نمی توانید همان لحظه نیاز کودک را رفع کنید، به او بگویید که صدایش را می شنوید و خیلی زود به کمک او می آیید: " شنیدم من رو صدا زدی، الان دارم پوشک خواهرت رو عوض می کنم، کارم تموم شد زود میام. بیا تا اون موقع که منتظر هستی آواز یک توپ دارم قلقلیه رو بخونیم".
کودکان نیاز دارند که بزرگترها خلق و خوی ان ها را درک کنند
هر کودک روش "بودن" خاص خود را دارد. خلق و خو ویژگی هایی است که به صورت پایدار در کودک نمایان می شوند. فهمیدن خلق و خوی هر کودک و سازگار کردن خودتان با آن خلق و خو مهم است. بعضی خلق و خو ها ممکن است برای شما چالش داشته باشد. روی احساس های خودتان تمرکز کنید و کشف کنید بهترین راه حمایت از کودکتان چیست.
تمرین عمدی
سعی کنید خودتان، محیط یا تجربه ای را که برای کودک به وجود می آورید با خلق و خوی کودک متناسب کنید. برای مثال یک کودک خیلی آرام و خجالتی ممکن است دوست نداشته باشد که در شروع روز توجه زیادی با سلام های آبدار دریافت کند. صدایتان را آرام کنید و یک لبخند گرم بزنید؛ خودتان را با سیگنال های کودک هماهنگ کنید. [در مورد مربی کودک] والدین یک منبع مهم برای کمک به شما هستند تا خلق و خوی کودک شان و آن چه کمک می کند را بفهمید.
کودکان نیاز دارند بزرگسالان اهمیت "خودگویی" را بدانند
وقتی متوجه می شوید کودکان با صدای بلند صحبت می کنند (معمولا با خودشان)، این یک نشانه خوب است که آن بازی یا تجربه برای کودک جالب است و برای او سخت و کسل کننده نیست. همان طور که کودکان رشد می کنند، صحبت کردن با خودشان را با صدای آرام تری انجام می دهند.
متخصصین دریافتند که کودکانی که مشکل خودکنترلی دارند اغلب خودگویی را نشان نمی دهند. این صحبت خصوصی مهم است و به بچه ها کمک می کند با خودشان ارتباط برقرار کنند و از این طریق اجزای فکر آگاهانه (آگاهی و برنامه ریزی) را به هم مرتبط کنند.
تمرین عمدی
خودگویی را با پرسیدن سوال های باز و سوالاتی که نیاز به حل مساله دارند رشد دهید. مانند، "من رنگ آبی فیروزه ای را برای نقاشی ام لازم دارم، اما آبی فیروزه ای ندارم، چکار کنم؟" همین طور درباره آن کاری که می کنید بلند صحبت کنید. "من الآن دیگه باید بازی رو تموم کنم و برم سیب ها رو بشورم، بعد اون ها رو قاچ کنم. من باید فکر کنم چند تا سیب لازم دارم. یک، دو، سه ..."
تمرین های عمدی که خودتنظیمی را هدایت و تقویت می کند نه فقط کیفیت مراقبت را افزایش می دهد بلکه به هر کودک کمک می کند مراقبت از خودش را یاد بگیرد.
مانند اکثر بخش های رشد، به دست آوردن مهارت های خودتنظیمی زمان لازم دارد. همه ما برای ارتباط با خانواده و شرکت دراجتماع و جامعه نیاز به خودتنظیمی داریم. چقدر جالب (و اثرگذار) است که مربیان کودک می توانند در رشد خودتنظیمی کودک سهم داشته باشند؛ وقتی به خوبی با کودک آشنا باشند، نیازهایش را برآورده کنند، و تمرین های عمدی فکر شده طراحی کنند.